IPO یا عرضه اولیه چیست؟

عرضه عمومی اولیه (IPO) یکی از مهمترین مراحل رشد یک شرکت یا سازمان است که در آن یک شرکت خصوصی به عموم مردم اجازه می‌دهد تا سهام آن را خریداری کنند. این فرآیند به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که از طریق جذب سرمایه جدید، بتوانند پروژه‌های توسعه‌ای، گسترش بازار و تقویت موقعیت خود در صنعت را دنبال کنند. IPO همچنین به افزایش شفافیت و اعتبار شرکت کمک می‌کند، زیرا شرکت‌ها باید استانداردهای بالایی از گزارش‌دهی و انطباق با قوانین مالیاتی و بورسی را رعایت کنند. این فرآیند می‌تواند تاثیر چشم‌گیری بر روی ارزش بازار شرکت و اعتماد سرمایه‌گذاران داشته باشد. در این مقاله به بررسی مراحل مختلف فرآیند IPO، مزایا و معایب آن و چالش‌های پیش‌روی شرکت‌ها و..در این مسیر خواهیم پرداخت.

استخدام مشاور حقوقی آنلاین

 

عرضه اولیه در بورس یا IPO چیست؟

 عرضه اولیه عمومی (Initial Public Offering ) یا به اختصار (IPO) یکی از مراحل حیاتی در فرآیند تأمین مالی شرکت‌ها محسوب می‌شود. این فرآیند به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که با فروش سهام خود به عموم مردم، سرمایه‌های لازم برای رشد و توسعه بیشتری را جذب کنند. برای اینکار شرکت ها با توجه به نوعی که دارند بایستی مراحل مختلفی را طی کنند تا بتوانند وارد بازار بورس شوند. بایستی بدانید که انواع شرکت ها از جمله شرکت مسئولیت محدود، شرکت سهامی خاص و … وجود دارند. طبیعتا هر کدام از آنها هم با طی کردن مراحل مختلفی می توانند وارد بورس شوند.

 

مفهوم IPO یا عرضه اولیه در بورس چیست؟

عرضه اولیه به معنای اولین بار است که یک شرکت خصوصی، سهام خود را به عموم مردم عرضه می‌کند. با این کار، آن شرکت به یک شرکت عمومی تبدیل می‌شود و سهام آن در بازار بورس معامله می‌شود. این فرآیند معمولاً به یک مرحله مهم در تاریخچه یک شرکت تبدیل می‌شود، زیرا به آن کمک می‌کند تا به منابع مالی بیشتری دسترسی پیدا کند و در عین حال اعتبار خود را در بازار افزایش دهد. در واقع سرمایه گذاران با توجه به ارزش هر سهم، پول حقیقی در بورس را بر روی آن شرکت سرمایه گذاری می کنند. از این رو منابع شرکت افزایش پیدا می کند.

فرآیند عرضه اولیه یا IPO چیست؟

برای اینکه یک شرکت بتواند وارد بازار بورس شود بایستی یکسری فرآیند ها را طی کند. به طور کلی شرکت های بزرگ توانایی ورود به بازار بورس را دارند و با این حال کار آسانی ندارند و بایستی با دقت این کار را انجام دهند. اگر شرکتی در زمان نامناسب وارد بازار بورس شود، می تواند برایش دردسر ساز شود. در مواردی حتی ممکن است ضرر مالی برای شرکت به بار بیاورد، چرا که مدیریت فروش سهام و … بسیار مهم می باشد. برای فرآیند IPO شامل مراحل متعددی است که به طور کلی به شرح زیر می‌باشد:

تصمیم به عرضه اولیه

شرکت تصمیم می‌گیرد که بخشی از سهام خود را به فروش برساند تا منابع مالی جدیدی جذب کند. این تصمیم معمولاً به دلیل نیاز به سرمایه برای گسترش کسب‌وکار، کاهش بدهی‌ها یا تأمین مالی پروژه‌های جدید اتخاذ می‌شود.

انتخاب مشاوران

شرکت برای کمک در فرآیند IPO یک یا چند مشاور مالی (معمولاً بانک‌های سرمایه‌گذاری) را انتخاب می‌کند که در تعیین ارزش‌گذاری، استراتژی بازاریابی و عرضه به شرکت کمک کنند.

آمادگی‌های قانونی و مالی

شرکت موظف است به تکمیل مدارک قانونی و مالی بپردازد، از جمله گزارش‌های مالی، اطلاعات درباره مدیریت و استراتژی‌های تجاری. این اطلاعات معمولاً در سندی به نام “پروپوزال‌هایی ثبت‌نام” (S-1 یا معادل آن در کشورهای مختلف) ارائه می‌شود.

ارزش‌گذاری و تعیین قیمت

مشاوران پس از ارزیابی شرکت و بازار، قیمت عرضه سهام را تعیین می‌کنند. این شامل بررسی رقبا، تحلیل مالی و همچنین شرایط بازار است.

مارکتینگ و ترویج عرضه

قبل از روز عرضه، شرکت و مشاوران اقدام به برگزاری جلسات معرفی با سرمایه‌گذاران می‌کنند تا آنها را به خرید سهام تشویق کنند. این کار “Roadshow” نامیده می‌شود.

عرضه سهام در بورس

در روز عرضه، سهام شرکت برای نخستین بار در بورس اوراق بهادار عرضه می‌شود. سرمایه‌گذاران می‌توانند سهام را خریداری کنند و قیمت سهام معمولاً در این روز به‌سرعت تغییر می‌کند.

پس از عرضه

پس از IPO، شرکت موظف است به طور منظم گزارش‌های مالی و اطلاعات مربوط به عملکرد خود را به سهام‌داران و نهادهای نظارتی ارائه دهد. این امر شفافیت بیشتری را برای سرمایه‌گذاران ایجاد می‌کند.

انجام پروژه تهیه صورت های مالی

 

مزایای IPO چیست؟

تا به حال به این نکته فکر کردید که چرا انقدر در سراسر دنیا کسب و کار های بزرگ و البته استارتاپ ها دوست دارند وارد بورس شوند؟ مگر بورس چه مزایایی می تواند برای آنها داشته باشد؟ در این قسمت قصد داریم تا در مورد مزایای بسیار مهم IPO با شما صحبت کنیم. قرار است بدانیم که اهمیت آنها چیست و البته چگونه می توان از آنها بهره مند شد.

تأمین مالی پروژه‌ها و گسترش

IPO این امکان را می‌دهد که شرکت‌ها به مبلغ قابل توجهی از سرمایه‌ جذب کنند که می‌تواند برای تحقیق و توسعه، افزایش تولید، و ورود به بازارهای جدید استفاده شود. این نوع تأمین مالی به ویژه برای شرکت‌های نوپا و در حال رشد که نیاز به سرمایه برای گسترش دارند، بسیار مهم است.

بهبود تصویر عمومی شرکت

ورود به بازار بورس معمولاً به معنای سنجش دقیق‌تر فعالیت‌های شرکت و رعایت استانداردهای بالاتر است. این امر می‌تواند موجب افزایش اعتبار شرکت در نزد مشتریان، تأمین‌کنندگان و حتی سایر شرکت‌ها شود.

جلب توجه رسانه‌ها و تحلیل‌گران

شرکت‌هایی که عمومی می‌شوند، معمولاً بیشتر تحت پوشش خبری و تحلیل‌گران مالی قرار می‌گیرند، که به افزایش آگاهی عمومی و تقاضای بازار برای محصولات یا خدمات آن‌ها منجر می‌شود.   

امکان خرید و فروش آسان

سهام شرکت‌های عمومی به راحتی در بورس خرید و فروش می‌شود، که به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که در هر زمان به سرمایه خود دسترسی داشته باشند و آن را نقد کنند.

کمک به سهام‌داران در تطابق با تغییرات بازار

سرمایه‌گذاران می‌توانند با توجه به شرایط بازار، به سرعت به تغییرات واکنش نشان دهند و تصمیمات لازم را اتخاذ کنند.

شفافیت مالی

شرکت‌های عمومی موظفند به طور منظم گزارش‌های مالی و اطلاعات مربوط به عملکرد خود را منتشر کنند. این امر به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا تصمیمات بهتری اتخاذ کنند و ریسک‌ها را بهتر شناسایی کنند.

حاکمیت شرکتی

ورود به بازار سرمایه مستلزم رعایت قوانین و دستورالعمل‌های مشخصی است که می‌تواند به بهبود فرآیندها و کنترل‌های داخلی کمک کند.

بهره‌مندی از سرمایه‌گذاران اولیه

سرمایه‌گذاران اولیه و بنیان‌گذاران می‌توانند از IPO برای نقد کردن بخشی از سرمایه‌گذاری‌های خود استفاده کنند. این مزیت باعث می‌شود که آنها احساس امنیت بیشتری از سرمایه‌گذاری‌های خود داشته باشند و از سود حاصل از پتانسیل رشد شرکت بهره‌مند شوند.

افزایش ارزش بازار

با ورود به بورس، ممکن است قیمت سهام شرکت دچار افزایش قابل توجهی شود و این می‌تواند به افزایش ثروت سهام‌داران منجر شود. همچنین، موفقیت IPO معمولاً نشان‌دهندهٔ اعتماد سرمایه‌گذاران به آینده شرکت است.

برنامه‌های تقسیم سود

شرکت‌ها می‌توانند با تقسیم سود خود بین سهام‌داران، ارزش بیشتری برای آنها ایجاد کنند. دقت کنید که درست است در مورد مزایای IPO با شما صحبت می کنیم ولی حتما نیاز نیست هر شرکتی وارد بورس شود. خیلی از استارتاپ های یونیکورن دنیا هستند که تا به امروز وارد بورس نشده اند.

برنامه‌های سهام‌داری

با ارائه گزینه‌های سهام، شرکت‌ها می‌توانند کارکنان با استعداد را جذب کرده و آنها را به مشارکت فعال در موفقیت شرکت ترغیب کنند. این نوع انگیزش باعث افزایش عملکرد و کارایی کارکنان می‌شود.

دسترسی آسان‌تر به وام‌ها

شرکت‌های عمومی با داشتن سابقه مالی قوی، معمولاً در موقعیت بهتری برای دریافت وام‌های بانکی و خطوط اعتباری قرار دارند. این امر به آنها این امکان را می‌دهد که در مواقع نیاز مالی به راحتی تأمین مالی کنند.

امکان تأمین مالی از طریق ابزارهای مختلف

با پذیرش در بورس، شرکت‌ها می‌توانند از ابزارهای مالی مختلفی مانند انتشار اوراق قرضه، عرضه سهم‌های اضافی و سایر ابزارهای مالی استفاده کنند. این تنوع در تأمین مالی به کاهش ریسک‌های مالی کمک می‌کند.

مشارکت در مدیرت ریسک

با توجه به شفافیت و نظارت بیشتری که به دلیل پذیرش در بورس ایجاد می‌شود، مدیران می‌توانند استراتژی‌های بهتری برای مدیریت ریسک‌های مالی و عملیاتی تدوین کنند. در نهایت، عرضه اولیه یک گام استراتژیک برای رشد و موفقیت شرکت‌هاست و می‌تواند مزایای متعددی برای تمامی ذینفعان ایجاد کند. با این حال، انجام IPO همچنین با چالش‌هایی همراه است که جلوتر به آنها اشاره کردیم.

 

مطلب پیشنهادی: قیمت تعدیل شده سهام چیست؟

 

چالش های عرضه اولیه عمومی

عرضه اولیه عمومی (IPO) فرآیندی است که در آن یک شرکت برای اولین بار سهام خود را به عمومی عرضه می‌کند. این فرآیند می‌تواند مزایای زیادی داشته باشد، اما همچنین معایب و چالش‌هایی را نیز به همراه دارد. برخی از معایب و چالش‌های IPO عبارتند از:

هزینه‌های بالا

فرآیند IPO شامل هزینه‌های قابل توجهی برای مشاورین مالی، وکلا، حسابرسان و تبلیغات است. این هزینه‌ها می‌تواند بخشی از منابع مالی شرکت را مصرف کند.

افشای اطلاعات

شرکت‌ها موظف به ارائه اطلاعات مالی و عملیاتی به صورت عمومی هستند. این موضوع می‌تواند نقاط ضعف و مشکلات شرکت را نمایان کند و باعث نگرانی سهامداران شود.

فشار سیاسی و اقتصادی

شرکت‌های عمومی تحت تأثیر تحولات سیاسی و اقتصادی قرار دارند. این موجب می‌شود که تصمیم‌گیری‌های آنها به جای منافع داخلی، تحت تأثیر نوسانات بازار باشد.

مدیریت انتظارات سرمایه‌گذاران

مدیران باید انتظارات سهامداران را به طور مداوم برآورده کنند. این فشار می‌تواند بر روی تصمیم‌گیری‌های استراتژیک شرکت تأثیر منفی بگذارد. بعضی مواقع گاهی هزینه سرمایه ای که برای ورود به بورس شرکت ها صرف می کنند به اندازه جذب سرمایه نیست. برای همین باید قبل از ورود به این موارد دقت زیادی کنند.

نزاع‌های سهامداران

پس از IPO، ممکن است اختلاف نظرهایی میان سهامداران به وجود آید که منجر به تنش و نزاع درون شرکت شود.

تقلب و دستکاری بازار

برخی شرکت‌ها ممکن است با فشار بر روی قیمت سهام یا ارائه اطلاعات نادرست به دنبال افزایش ارزش سهم خود باشند، که این می‌تواند منجر به مشکلات حقوقی و اخلاقی شود.

کاهش کنترل مدیریت

با ورود به بازار عمومی، مالکان اصلی ممکن است کنترل خود را بر روی تصمیمات شرکت از دست بدهند و نیاز به جلب نظر سهامداران داشته باشند.

نوسانات قیمت سهام

بعد از عرضه اولیه، قیمت سهام ممکن است نوسان‌های زیادی داشته باشد که می‌تواند به روی اعتبار و ثبات مالی شرکت تأثیر بگذارد. به طور کلی، در حالی که IPO می‌تواند منبعی برای جذب سرمایه باشد، اما همچنین چالش‌های قابل توجهی نیز به همراه دارد که باید به دقت مورد بررسی و مدیریت قرار گیرند.

الزمات عرضه اولیه IPO

عرضه اولیه عمومی به الزامات خاصی نیاز دارد که شرکت‌ها باید برای ورود به بازار بورس آنها را رعایت کنند. این الزامات ممکن است بسته به کشور و بورس خاص متفاوت باشد، اما به طور کلی شامل موارد زیر است:

وضعیت مالی

شرکت باید وضعیت مالی قابل قبولی داشته باشد، شامل درآمد، سودآوری و جریان‌های نقدی. بسیاری از بورس‌ها الزامات مالی خاصی مانند حداقل درآمد یا سود را تعیین می‌کنند.

شفافیت اطلاعات مالی

شرکت باید صورت‌های مالی حسابرسی شده را برای چند سال اخیر ارائه دهد. این اطلاعات باید شامل ترازنامه، صورت سود و زیان و صورت جریان‌ نقدینگی باشد.

مدیریت و ساختار سازمانی

شرکت باید یک ساختار مدیریتی و سازمانی مناسب داشته باشد. وجود اعضای مستقل در هیئت مدیره معمولاً الزامی است.

افشای اطلاعات

شرکت باید اطلاعات جامع و دقیقی را درباره فعالیت‌ها، استراتژی‌ها، ریسک‌ها و سایر اطلاعات مربوط به کسب‌وکار خود ارائه دهد. این شامل یک بیانیه ثبت (prospectus) است که به سرمایه‌گذاران اطلاعات لازم برای تصمیم‌گیری بینجامد.

قوانین و مقررات بورس

رعایت قوانین و مقررات خاص بورس مربوطه الزامی است. این ممکن است شامل الزامات خاصی در زمینه انطباق، گزارش‌دهی و افشای اطلاعات باشد.

حضور مشاور مالی

شرکت معمولاً نیاز به استخدام مشاور مالی یا بانک سرمایه‌گذاری دارد که به آنها در فرآیند IPO کمک کند.

آمادگی برای بررسی‌ها و بازرسی‌ها

شرکت باید آماده باشد تا تحت بررسی‌ها و بازرسی‌های دقیق قرار گیرد. این فرآیند می‌تواند به ارزیابی‌های دقیق قانونی و مالی منجر شود.

آمادگی برای ارتباط با سرمایه‌گذاران

شرکت باید راهکارهای ارتباطی و استراتژی‌های بازاریابی قابل قبولی برای جذب سرمایه‌گذاران تهیه کند.

توافق‌نامه‌های قانونی و موافقت‌نامه‌های سهامداران

امضای توافق‌نامه‌های لازم با سهامداران و سرمایه‌گذاران نیز در این فرآیند الزامی است. رعایت دقیق این الزامات می‌تواند به شرکت کمک کند که فرآیند IPO  را با موفقیت پشت سر بگذارد و به بازار سرمایه وارد شود.

 

مطلب پیشنهادی:دارایی های جاری چیست؟

 

بازار های هدف IPO

بازارهای هدف برای عرضه اولیه عمومی به طور کلی به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند که برخی از آن‌ها شامل زیر است:

بازار بورس‌های بزرگ

بورس‌های معتبر و بزرگ مانند بورس نیویورک (NYSE) و (NASDAQ) در ایالات متحده، و بورس‌های بین‌المللی مانند بورس لندن (LSE) و بورس توکیو (TSE) به عنوان بازارهای هدف مهم برای IPOها به‌شمار می‌روند. این بورس‌ها شرایط و استانداردهای بالایی دارند که می‌تواند منجر به جذب سرمایه‌گذاران بیشتری شود.

بازار بورس‌های منطقه‌ای

شرکت‌ها همچنین می‌توانند به بازارهای محلی یا منطقه‌ای، مانند بورس اوراق بهادار تهران (TSE) در ایران، بورس بومیس در هند یا بورس‌های دیگر در کشورهای آسیایی و آفریقایی، توجه کنند. این بازارها معمولاً دارای الزامات کمتری هستند و امکان جذب سرمایه‌گذاران محلی را فراهم می‌آورند.

بازارهای خصوصی

برخی از شرکت‌ها به جای ورود به بازار عمومی، به بازارهای خصوصی مانند فرشته‌های کسب و کار یا سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر روی می‌آورند. این نوع منابع مالی معمولاً به رشد اولیه شرکت‌ها کمک می‌کند و ممکن است به عنوان مرحله‌ای برای ورود به IPO در آینده عمل کند.

بازارهای نوظهور

شرکت‌ها می‌توانند به بازارهای نوظهور و در حال توسعه توجه کنند که ممکن است شرایط خاص خود را داشته باشند و فرصت‌های جدیدی برای جذب سرمایه و رشد فراهم کنند.

بازارهای دیجیتال

با پیشرفت فناوری و ظهور بلاک‌چین، برخی از شرکت‌ها به استفاده از پلتفرم‌های دیجیتال و عرضه اولیه سکه (ICO) یا توکن (STO) برای جذب سرمایه می‌پردازند که این رویکرد می‌تواند به عنوان یک جایگزین برای IPO های سنتی محسوب شود. انتخاب بازار هدف مناسب برای IPO بستگی به عوامل مختلفی از جمله نوع صنعت، اندازه شرکت، موقعیت جغرافیایی و استراتژی‌های اقتصادی دارد. مهم است که شرکت‌ها پیش از ورود به بازار عمومی، تحقیقات دقیقی انجام دهند و مشاوره‌های حقوقی و مالی لازم را دریافت کنند.

 

برای IPO به سراغ چه افرادی برویم؟

افرادی که در زمینه عرضه اولیه عمومی فعالیت می‌کنند و به خوبی با این فرآیند آشنا هستند شامل گروه‌های زیر می‌شوند:

مدیران مالی و اجرایی شرکت‌ها

مدیران عامل، مدیران مالی (CFO) و سایر اعضای کادر مدیریتی در شرکت‌ها معمولاً به دلیل تجربه و دانش خود در زمینه بازار سرمایه، به فرآیند IPO  هدایت می‌کنند.

بانک‌های سرمایه‌گذاری

تحلیلگران و مشاوران در بانک‌های سرمایه‌گذاری، که مسئولیت مشاوره به شرکت‌ها در فرآیند IPO را بر عهده دارند. آنها به شرکت‌ها در زمینه ارزیابی ارزش سهام، تعیین قیمت گذاری اولیه و آماده‌سازی مدارک کمک می‌کنند.

دفاتر حقوقی

استخدام وکلا و مشاوران حقوقی که در زمینه قوانین و مقررات بازار سرمایه تخصص دارند و به شرکت‌ها در آماده‌سازی مستندات قانونی و مطابقت با الزامات نظارتی کمک می‌کنند.

مشاوران مالی مستقل

افرادی که به‌عنوان مشاور مستقل فعالیت می‌کنند و می‌توانند به شرکت‌ها در خصوص استراتژی‌های مالی و تامین مالی در طول فرآیند IPO مشاوره دهند.

تحلیلگران بورس

تحلیلگران مالی و بورس که بر روی ارزیابی و تحلیل سهام جدید اقدام می‌کنند و ممکن است نظرات و پیش‌بینی‌هایی در مورد موفقیت IPO ارائه دهند.

مدیران سرمایه‌گذاری و پرتفوی

افرادی که در شرکت‌های سرمایه‌گذاری یا صندوق‌های سرمایه‌گذاری کار می‌کنند و به بررسی و سرمایه‌گذاری در سهام عرضه شده در بورس می‌پردازند.

سرمایه‌گذاران نهادی و خصوصی

سرمایه‌گذاران نهادی، مانند صندوق‌های بازنشستگی و شرکت‌های بیمه، که معمولاً در فرآیند IPO به‌دنبال فرصت‌های سرمایه‌گذاری هستند. این افراد به دلیل تخصص و تجربه خود در زمینه بازار سرمایه و فرآیندهای IPO به موفقیت این فرآیند کمک می‌کنند و به سرمایه‌گذاران و شرکت‌ها مشاوره می‌دهند.

 تفاوت‌های ICO، IPO و STO

ICO (Initial Coin Offering)  

ICO نوعی تأمین مالی جمعی است که در آن یک پروژه یا شرکت، توکن‌های دیجیتال را به سرمایه‌گذاران می‌فروشد. این توکن‌ها معمولاً بر بستر بلاک‌چین ایجاد می‌شوند و می‌توانند کاربردهای مختلفی داشته باشند، از جمله به عنوان ابزار پرداخت، حق دسترسی به خدمات یا محصولات آینده، یا حتی درآمدزایی برای پروژه. این روش به ویژه در دنیای ارزهای دیجیتال رایج است و معمولاً به دلیل عدم وجود محدودیت‌های قانونی و نظارتی، اجرا می‌شود.

IPO (Initial Public Offering)

فرآیند عرضه سهام یک شرکت به عموم است. زمانی که یک شرکت تصمیم می‌گیرد که به عنوان یک شرکت عمومی فعالیت کند، سهام خود را از طریق بازار سهام به سرمایه‌گذاران عرضه می‌کند. در این فرآیند، شرکت اساسنامه، عملکرد مالی و نقاط قوت و ضعف خود را شرح می‌دهد تا اعتماد سرمایه‌گذاران را جلب کند. در این حالت سرمایه‌گذاران با خرید سهام، به نوعی مالک بخشی از شرکت می‌شوند.

STO (Security Token Offering)

یک روش برای تأمین مالی است که در آن توکن‌هایی برای سرمایه‌گذاری صادر می‌شود که تحت قوانین اوراق بهادار قرار دارند. این توکن‌ها نشان‌دهنده دارایی‌های واقعی مانند سهام، املاک یا دیگر دارایی‌ها هستند و به عنوان اوراق بهادار شناخته می‌شوند. به همین دلیل، STOها به استانداردها و قوانین سخت‌گیرانه‌تری از جمله احراز هویت سرمایه‌گذاران و گزارش‌دهی‌های مالی نیاز دارند.

تنظیمات قانونی و نظارتی

ICO: این روش معمولاً با کمی نظارت یا هیچ نظارتی صورت می‌گیرد. در بسیاری از کشورها، هنوز هم به‌طور کامل قانونی نشده‌اند و می‌توانند به کلاهبرداری منجر شوند. این نوع تأمین مالی به دلیل عدم شفافیت و عدم وجود قوانین کارآمد در بعضی زمینه‌ها، مخاطرات بالایی دارد.

IPO: این فرآیند تابع قوانین و مقررات سخت‌گیرانه‌ای است که نهادهای نظارتی مانند SEC (کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده) یا دیگر نهادهای مشابه در کشورهای مختلف اعمال می‌کنند. این به این معنی است که شرکت‌ها موظف به افشای اطلاعات مالی و اطلاعات مربوط به عملکرد خود هستند و باید اعتبارسنجی‌های لازم را انجام دهند.

STO: این روش نیز تحت نظارت نهادهای قانونی قرار دارد، به‌ویژه در دولت‌هایی که قوانین خاصی برای اوراق بهادار دارند. STOها قوانین مربوط به حفاظت از سرمایه‌گذاران را باید رعایت کنند و این می‌تواند شامل الزامات مربوط به افشای اطلاعات و تأیید هویت سرمایه‌گذاران باشد.

نوع دارایی و حق مالکیت

ICO: توکن‌های صادر شده در ICO معمولاً نشان‌دهنده دارایی‌های واقعی نیستند، بلکه بیشتر به عنوان ابزاری برای دسترسی به خدمات و محصولات آینده پروژه‌ها عمل می‌کنند. سرمایه‌گذاران معمولاً نگران حق مالکیت نمی‌باشند بلکه به رشد ارزش توکن و امکان تغییر آن به ارزهای دیگر توجه دارند.

IPO: در IPO، سرمایه‌گذاران به یک سهام واقعی از یک شرکت تبدیل می‌شوند که به آنها حق رأی و حق شرکت در بهره‌برداری‌های مالی و مدیریتی را می‌دهد. این نوع سرمایه‌گذاری شامل مزایای مستقیم از رشد قیمت سهام شرکت و توزیع سود (اگر شرکت سود داشته باشد) است.

STO: توکن‌های صادر شده در STO معمولاً نشان‌دهنده مالکیت یا حق دریافت سود از دارایی‌های واقعی هستند. این می‌تواند شامل سهام، حق مالکیت املاک و یا حتی حق بازگشت سرمایه باشد. سرمایه‌گذاران در این راستا می‌توانند ارزشی مشابه با اوراق بهادار سنتی داشته باشند.

ریسک و شفافیت

ICO: به دلیل عدم وجود نظارت کافی و سطح پایین شفافیت، ICO ها می‌توانند ریسک بالایی برای سرمایه‌گذاران داشته باشند. پروژه‌های ناکارامد یا کلاهبردار می‌توانند به سادگی توکن‌های خود را به فروش برسانند و سرمایه‌گذاران را رها کنند.

IPO و STO: از آنجا که این روش‌ها باید به الزامات قانونی پایبند باشند، معمولاً شفاف‌تر و با ریسک کمتری همراه هستند. اطلاعات مالی و وضعیت شرکت برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌شود و آنها می‌توانند با آگاهی بیشتری تصمیم‌گیری کنند.

مراحل و فرآیندها

ICO: فرآیند برگزاری ICO معمولاً ساده‌تر و سریع‌تر از روش‌های دیگر است. پروژه‌ها می‌توانند به سرعت توکن‌های خود را ایجاد کنند و به فروش برسانند، البته بهتر است که آژانس یا مشاوره‌ای را برای بهبود شفافیت و جلوگیری از خطرات احتمالی استخدام کنند.

IPO: فرآیند IPO می‌تواند طولانی و پیچیده باشد. شرکت‌ها باید با مشاوران مالی و وکلا کار کنند، اطلاعات جامع را جمع‌آوری کنند، و مراحل قانونی را طی کنند که ممکن است زمانبر باشد.

STO: هرچند STOها نیز پیچیدگی‌هایی دارند، اما معمولاً از نظر قوانین و تنظیمات مشابه با IPO هستند. مراحل اجرایی شامل ارزیابی حقوقی و مالی توکن‌ها و همچنین فرایند جذب سرمایه‌گذاران است.

خلاصه کلام اینکه، ICOها بیشتر در دنیای بلاک‌چین و ارزهای دیجیتال رایج هستند و به آسانی و سرعت جذب سرمایه اجازه می‌دهند، اما خطرات و چالش‌های بیشتری دارند. IPO ها و STOها به عنوان روش‌های سنتی‌تر تأمین مالی، به امنیت و شفافیت بالاتر معروف هستند و اجازه می‌دهند سرمایه‌گذاران با اطمینان بیشتری وارد بازار شوند. این عوامل به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا متوجه تفاوت‌ها و مزایا و معایب هر یک از این روش‌ها شوند و بر اساس نیاز و تمایل خود، تصمیمات مالی درستی اتخاذ کنند.

 

مطلب پیشنهادی:فرابورس چیست؟

 

نتیجه‌گیری

عرضه اولیه عمومی یکی از ابزارهای مهم مالی است که به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا به بازار سرمایه وارد شوند و منابع مالی جدیدی را برای رشد و توسعه جذب کنند. این فرایند نه تنها برای شرکت‌ها، بلکه برای سرمایه‌گذاران نیز فرصت‌هایی ایجاد می‌کند. از یک سو، IPO به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که با افزایش سرمایه، اعتبار و شناخت برند خود را ارتقا دهند و در مسیر گسترش فعالیت‌ها و نوآوری گام بردارند. از سوی دیگر، سرمایه‌گذاران می‌توانند از طریق خرید سهام، در حمایت از رشد و موفقیت آن شرکت سهیم شوند.

با این حال، IPO همچنین با چالش‌هایی همراه است، از جمله هزینه‌های بالا، نیاز به رعایت دقیق مقررات، و فشار برای ارائه نتایج مالی مثبت. موفقیت در این زمینه به توانایی شرکت در مدیریت این چالش‌ها و تحقق انتظارات سرمایه‌گذاران بستگی دارد. در نهایت، IPO می‌تواند به عنوان یک مرحله کلیدی در زندگی حرفه‌ای یک شرکت تلقی شود، که نیازمند رویکردی دقیق و آگاهانه از سوی مدیران و سرمایه‌گذاران است. با مدیریت مناسب، عرضه اولیه عمومی می‌تواند به رشد پایدار و افزایش ارزش شرکت منجر شود.